Ze zat tegenover mij en vertelde haar verhaal.

“Nu ik er zo over nadenk: mijn relatie met eten is altijd slecht geweest. Er lag vaak een druk op eten. Mijn vader zei standaard als ik wat lekkers nam: kijk maar uit, anders wordt je nét zo dik als je oma! Mijn vader verafschuwde dikke mensen.

Ik voelde mij altijd gekleineerd door die opmerkingen. Ik voelde me dan ook schuldig als ik aan ‘het snoepen’ was. Alsof het niet mocht. Ik was een spriet in die tijd. Maar als je dat blijft horen, dan ga je het vanzelf geloven. Er kwam zoetjes aan een druk op eten te liggen.

 

De strijd met mijn lijf

Toen ik 15 jaar was geloofde ik al dat ik moest afvallen. Ik ging op mijn eerste dieet samen met een vriendin. En dat terwijl ik dat helemaal niet nodig had! In die tijd was ik aardig aan het puberen en nog gevoeliger dan anders voor opmerkingen uit mijn omgeving. Het was het begin van wat een eeuwige strijd werd met mijn lichaam. Vanaf dat moment was ik één grote jojo. Ik viel af en kwam weer aan. Ik voelde mij doodongelukkig.

Op een gegeven moment woog ik meer dan 100 kilo. En ik dacht: zie je wel! Nu ben ik ook zo dik als mijn oma en nu houdt mijn vader niet van mij. Ik ben niet goed genoeg. Ik was teleurgesteld in mijzelf.

Mijn vaders stem galmde vervolgens rond in mijn hoofd en dus holde ik naar de volgende afvalpoging. Om mijzelf aan mijn vader te bewijzen. Dat ik het kon!

Als ik slank ben, dan

Ik ging steeds gefrustreerder om met eten. Het gaf stress, kostte bergen energie en uiteindelijk faalde ik altijd. Ik denk dat ik dat deed om de goedkeuring van mijn vader terug te krijgen. Als ik slank ben, dan houdt papa weer van mij!

Het patroon herhaalt zich

Ik zie dit patroon ook terug in de familie. Een nichtje van mij heeft een eetstoornis. Ze heeft anorexia en is al een paar keer opgenomen geweest. We hebben al vaak om haar leven gevreesd. Afschuwelijk!

Mijn moeder gaat ook niet op een gezonde manier met eten om. Ze heeft geen eetstoornis en heeft ook geen overgewicht. Maar als ze ook maar het idee heeft dat ze wat zwaarder is geworden of als er dagen zijn geweest dat zij zich ’te buiten is gegaan’, dan zet zij zichzelf op rantsoen. Ze kan dan echt maaltijden overslaan en eet slechts het hoognodige op die dagen. Ze kan haar hongergevoel heel goed negeren.

Inmiddels is ze al heel lang gescheiden van mijn vader maar haar eetgedrag is in dat opzicht wel hetzelfde gebleven. De invloed van mijn vader, denk ik.

Ik zit mijzelf in de weg

Ik ben het helemaal zat om mijzelf zo in de weg te zitten. Ik kan nergens echt van genieten, voel mij nooit op mijn gemak. Niet op feestjes of als ik uit eten ga. Ik denk altijd dat mensen naar mij kijken omdat ik zo dik ben.”

Petra zat tegen over mij omdat ze inmiddels wel door had dat een volgende afvalpoging haar niet ging helpen. Dat het veel meer ging om hoe ze ‘er in stond’. Ze deed veel aan mindfulness, zat op yoga, verslond zelfhulpboeken die vooral gingen over omdenken en zelfliefde.

Toch kreeg ze haar gedachten hier niet mee om.

De oplossing zit in hoe jij je over jezelf voelt

En toen zag ze een bericht van De Gewichtige Vrouw. Ze werd nieuwsgierig en maakte een afspraak. En nu zat ze tegenover mij. Emotioneel zichtbaar aan gedaan. Niet blij met zichzelf en de situatie.

Na ons gesprek voelde ze aan alles dat ze dit moest doen. Het moest het laatste zijn na alles wat ze al had geprobeerd. En iets vertelde haar dat dit wezenlijk anders was dan wat ze tot nu toe was tegengekomen. Dat de oplossing niet moest worden gezocht in een afvalprogramma maar in de eerste plaats in haar gevoel en hoe ze over zichzelf dacht en hoe ze dacht dat anderen over haar dachten.

In de dagen die volgden regelden we de formaliteiten met elkaar zodat we snel konden starten.

Petra ging als een trein! We doorbraken de diep verankerde patronen die al jaren en jaren in stand werden gehouden door haar beperkende gedachten.

Bevrijdt van emotionele ballast

Het voelde enorm bevrijdend voor Petra. De emotionele ballast die ze letterlijk en figuurlijk met zich meedroeg, viel als een last van haar af. Dat was zichtbaar. Haar gezicht had een zachtere uitdrukking. Ze straalde en sprankelde weer. Dat viel ook haar omgeving op. Ze voelde zich als een veertje, een vrolijke wervelwind die weer zin had om dingen te doen. Ze verstopte zich niet langer en ging er op uit. Ze had weer zin in feestjes en ging zelfs uit haar dak op de dansvloer.

Petra had zichzelf weer terug gevonden.

Weer thuiskomen in jezelf

“Je vertelde mij wel dat ik mij zo zou gaan voelen, ik kon mij er geen voorstelling van maken. En nu snap ik waarom. Het valt gewoon niet te beschrijven. Dit is geweldig!” Ik voel me weer thuis in mijzelf.

Creatrix® (de methodiek die wordt ingezet om die diepgaande verandering met jou te bereiken) is een persoonlijke ontwikkelingstool. En: speciaal ontwikkeld voor het vrouwenbrein!

 

Doorbreek de vicieuze cirkel

Ik heb met het verhaal van Petra duidelijk willen maken dat zij al die jaren de oplossing in de verkeerde hoek heeft gezocht. Een afvalpoging zorgde er alleen maar voor dat ze vaster kwam te zitten in die vicieuze cirkel die zij voor zichzelf had gecreëerd. Zij had allereerst iets nodig wat haar haar EIGEN-waarde weer terug liet vinden. Pas dan is er ruimte om andere zaken aan te pakken!

Het leven lacht Petra weer toe.

 

Ken jij of ben jij een Petra?

Ken of ben jij een Petra? Doe haar een plezier en wijs haar op het bestaan van De Gewichtige Vrouw. Gun haar een nieuw verhaal. Dan ligt de wereld voor alle Petra’s weer aan haar voeten! Zeg maar Aju Paraplu tegen al die stemmetjes en al je angsten!