Als je bent opgegroeid onder het juk van een narcistische ouder, word je elke keer als je je in de nabijheid van de ouder bevindt, teruggeworpen in de tijd. Je voelt je als bij donderslag een klein kind van, laten we zeggen, 6, terwijl je inmiddels een volwassen vrouw bent met een eigen leven.
Ik herinner mij het gevoel van mij als een klein kind behandeld voelen nog heel goed. Hoe ik mij ook voornam om stevig in mijn schoenen te gaan staan, elke keer als ik langs ging, lukte dat niet. Het was, zodra ik daar de deur binnen stapte, alsof er een onbewust programma in werking werd gezet als enige manier om te ‘overleven’ in mijn moeders nabijheid. Ik voelde mij direct weer klein, bekeken, afgekeurd en beoordeeld.
Ik bewoog mij onopvallend door het leven
Ik was altijd op mijn hoede want haar gedrag was onvoorspelbaar. Ik hield mij automatisch klein en stil als beste manier (toen) om de kans dat ze in boosheid ontaardde zo klein mogelijk te houden.Dat werkte ook door in mijn leven. Op de kleuterschool en lagere school al bewoog ik mij onopvallend door het leven. Dit was – weet ik nu – duidelijk een coopingsmechanisme om te kunnen overleven. Om mij staande te kunnen houden in de grote boze wereld.
Vanuit het Fight, Flight, Freeze-mechanisme was ik voornamelijk iemand die bevroor zodra ik in het middelpunt van de belangstelling stond. Ik voelde mij dan blootgesteld aan potentieel gevaar. Ik had immers geleerd dat iemand onvoorspelbaar kan zijn en daarmee onbetrouwbaar. Ik kon lijdend voorwerp worden van iemands grillen. Door mij op de achtergrond te houden, hoopte ik zo min mogelijk op te vallen. Dat was het meest veilig.
Ook als iemand kritiek op mij had kon ik volledig bevriezen. Ik sloeg dicht, maakte me klein en kon niet uit mijn woorden komen of voor mezelf opkomen.
Ik probeerde de aandacht te trekken vanuit de positie van een klein kind
Toen ik jaren later het ondernemerschap opzocht, kon ik dit niet langer volhouden. Juist dan moet je zorgen dat je in de belangstelling komt te staan want anders levert dat geen klanten op. Ik voelde mij echter niet gezien en gehoord. Logisch, want de wijze waarop ik de aandacht probeerde te trekken was vanuit de positie van een gekleineerd kind, bang om afgewezen te worden, bang om niet serieus genomen te worden. Dat was dan ook precies wat er gebeurde. Want je trekt aan wat je uitstraalt. En je straalt datgene uit op basis van hoe jij je voelt en hoe je over jezelf denkt en wat je gelooft over wat anderen over je denken.
Terug naar oud en vertrouwd en ongelukkig of doen waar je gelukkig van wordt
De start van het ondernemerschap is bij mij gelukkig dan ook het startpunt geweest van een bewustwording. Het liet mij zien wat ik al 45 jaar lang deed. Mijn issues hebben mij heel lang gediend in een omgeving met werkverhoudingen die erg leken op de verhouding die ik met mijn moeder had. Ik heb mij daar heel lang (onbewust) in kunnen schikken. Maar nu de bewustwording er was, kon ik niet langer op dezelfde wijze functioneren. Sterker nog: het ging mij juist enorm in de weg zitten.Ik kon twee dingen doen: het ondernemerschap opgeven en terug in het oude vertrouwde normale maar waar ik niet langer gelukkig in was. Óf er moest iets gebeuren dat er voor moest zorgen dat ik vooruit kwam in iets waarvan ik voelde dat ik dit heel graag wilde.
Het werd het laatste want ik kon mijn beren niet langer negeren nu ze zo duidelijk aan de oppervlakte waren verschenen en ik niet langer gelukkig was met en in de oude situatie. Het zorgde voor een omslag in mijn bedrijf, ik startte zelfs een nieuwe! De relatie met anderen is veranderd. Ook die met mijn moeder!
Er is niet langer sprake van schuld of slachtofferschap
Ik heb de verhouding met mijn moeder alleen maar weten te veranderen door zelf te veranderen. Ik vond een manier om mij emotioneel los te koppelen waardoor ik als het ware met een soort afstand zónder emoties haar doen en laten bekijk. Omdat mijn geest weer kalm is kan ik anders reageren en vooral reageren vanuit rust.
Voor de oude conditionering die mij gevangen hield in ongewenste patronen is een nieuw perspectief in de plaats gekomen waarbij ik mij daadwerkelijk anders over mezelf voel en met een andere blik de situatie kan bekijken. Helemaal los van de eerder daarmee gepaard gaande emoties en belemmerende overtuigingen.
Oude onbewuste programma’s zijn overschreven door nieuwe helpende programma’s. Je kunt het zien als een soort reset. Er is niet langer de noodzaak om mij op de achtergrond te plaatsen of om op mijn hoede te zijn.
Het is zelfs bijna vermakelijk zodra ik nu herken wat ze doet. Het heeft geen vat meer op mij. En het mooie is: ik kan nu zelfs compassie voelen voor mijn moeder! Ik hoef niet langer boos op haar te zijn of me verdrietig te voelen om wat ze mij heeft aangedaan. Er is niet langer sprake van schuld. Ik ben niet langer slachtoffer. En soms, heel soms, ook al heb ik het niet langer nodig van haar, lijken er momenten te zijn dat er toch iets van warmte en liefde voelbaar is. Die momenten koester ik en daar voel ik mij dankbaar voor.
Ook jij kunt een vernieuwde harmonieuze relatie met jezelf aan gaan! Een relatie vooral gebaseerd op EIGEN-waarde, op een manier die zelfs prettig is waardoor je met een grote glimlach bij mij de (digitale) deur uitloopt.
Recente reacties