Creatrix®

Het antwoord lag al die jaren recht voor mijn neus! Al die jaren dat ik het internet was afgestruind, op zoek naar verschillende persoonlijkheidsstoornissen of andere psychische aandoeningen waar ik mijn moeder in kon plaatsen. Om het te snappen. Ik wist dat narcisme bij vrouwen minder makkelijk herkend wordt. Maar het is nooit bij mij opgekomen dat mijn eigen moeder narcistisch zou (kunnen) zijn.

Theatraal persoonlijkheidsstoornis

Mijn zoektocht over het worldwide web eindigde enkele jaren geleden bij het theatrale persoonlijkheidsstoornis waar ze voor een groot deel in leek te passen. Totdat ik dit weekend een artikel onder ogen kreeg over narcistische ouders en een narcistische moeder in het bijzonder. Het was 100% de spijker op zijn kop! Ik moest er even wat van weg slikken. Er viel veel op zijn plek. Eigenlijk alles.

Compensatie bij gebrek aan zelfliefde

De overtuigingen waar ik destijds mee heb afgerekend vinden zeker zijn oorsprong in mijn opvoeding en zijn terug te voeren op hoe mijn moeder met mij omging. Al die overtuigingen en negatieve emoties hadden alles te maken met mij klein houden (waarschijnlijk om haar eigen tekortkomingen en het gebrek aan (eigen)liefde te compenseren).

Een ander is altijd beter

Ik voelde me niet gezien en niet gehoord en ik dacht altijd dat het kwam omdat ik geen broertje of een zusje had. Ik had nooit het gevoel dat iemand mij serieus nam. Was altijd bang niet goed genoeg te zijn want wat ik ook deed; ik ontving altijd haar afkeurende blikken. Ik kon niet aan haar verwachtingen voldoen. Welke inspanning ik ook verrichtte. Het maakte geen verschil. Een ander was altijd beter.

Ze was, en is nog steeds, altijd heel goed in mij vergelijken met anderen waarbij ik uiteraard altijd in het nadeel ben. En dus deed ik altijd ontzettend mijn best om mijzelf te bewijzen. Om gezien en gehoord te worden. Om geliefd te worden. Was ik altijd op zoek naar erkenning. Het haalde niets uit.

Status is belangrijk

Mijn moeder is ook heel erg belust op ‘status’. De twee vaste vragen die zij mij ALTIJD stelde als ik een vriendje had waren: Heeft hij een koophuis? En: Wat doet hij voor werk? Bekleedde iemand een hoge functie of had iemand een eigen bedrijf, dan steeg men onmiddellijk in aanzien. Dat ‘aanzien’ wijst ze mij niet toe. Ook al heb ik nu een eigen bedrijf.

Zij overschreeuwt haar eigen onzekerheid ten koste van de ander

Soms vraagt ze of ik wel klanten heb. Of het goed gaat. Want zij gelooft niet in mij en anderzijds is het een stuk jaloezie. Want o wee als je eigen dochter meer “succes” heeft dan jijzelf. Ja het klinkt gek, maar voor een narcist werkt dat zo. Dat heeft alles met de eigen onzekerheid te maken en dus wordt alles wat een ander (beter) doet altijd overschreeuwd. Ik heb al vaker het gevoel gehad dat mijn moeder jaloers was op mij. En nu ik dit artikel heb gelezen, valt het op zijn plek. Want het past helemaal in het plaatje van narcisme.

Altijd veroordelend over anderen

Dat oordeel had ze trouwens niet alleen op mij. Ook buren (om maar eens wat te noemen) waren nooit goed genoeg. En zelfs nog niet. Tuintjes die niet naar haar zin bij worden gehouden. Buren op leeftijd en die niet meer zo vief zijn als zij bekijkt ze met grote minachting. Die mensen willen niks! Roept ze dan. Je ziet ze nooit! Er zit niks bij! Ja mam, niet iedereen is zo fit als jij op deze leeftijd. Mag het?

Mijn ouders hadden nooit vrienden

Mijn moeder had ook nooit een vaste vriendin. Iemand met wie ze hecht was. Lief en leed deelde. Mee op vakantie ging of een dagje weg, op de koffie ging of op verjaardagsvisite. Of gewoon. Even gezellig babbelen aan de telefoon.

Goede vrienden hadden mijn ouders ook niet. Soms, als mijn ouders weer eens een nieuw clubje bezochten ontstond er een beginnende vriendschap met ‘nieuwe’ mensen. Maar deze vriendschap doofde uit nog voordat deze hecht kon worden. Er kwam uiteindelijk altijd ‘gedoe’ van en het lag uiteraard altijd aan de ander. En dan had er een zodanige woordenwisseling plaatsgevonden dat ze niet meer met elkaar spraken en elkaar negeerden.

Ik weet ook nog dat mijn moeder het een keer vertikte om een stel te bellen na terugkomst van onze vakantie. Zij was van mening dat zij maar moesten bellen om te vragen hoe haar vakantie was geweest. En als dat niet of niet snel genoeg gebeurde, dan was het gedaan met de vriendschap waarbij ze zelf nog dagen bleef mokken, diep beledigd dat niemand in haar geïnteresseerd leek.

Barsten werden diepe kraters

Met de buren – we woonden in een rijtje van vijf – boterden het ook niet. Ze konden elkaar niet luchten of zien en spraken niet met elkaar. Ook binnen de eigen familie verliepen de contacten verre van soepel. Na de dood van oma, de verbindende factor achter de 10 broers en zussen, werden de barsten die er waarschijnlijk al zaten diepe kraters. Ik als enig kind kon niet begrijpen hoe zo’n hele familie met elkaar overhoop kon liggen.

Ik ging de patronen herkennen

Dit soort patronen, van niemand hebben en altijd ruzie hebben met anderen, begonnen zich voor mij duidelijk af te tekenen vanaf het moment dat ik op mezelf ging wonen. Logisch. Ik bevond mij niet langer in de cirkel maar daarbuiten. Daardoor zag ik de dingen ineens anders. Ik verwonderde mij er over dat iemand zo weinig zelfreflectie kon hebben want het viel me inmiddels op dat ze altijd ruzie had met anderen en ze daarbij altijd de ander als schuldige aanwees.

Je brein blijft overeenkomsten zoeken

Zelf heb ik mij nog jarenlang klein gehouden door (onbewust) situaties op te zoeken die bekend zijn voor je brein en daarmee in zekere zin een vorm van (schijn)veiligheid creëert. Daarom heb je de baan die je hebt en de relaties die je hebt. Je brein zoekt naar overeenkomsten in, bijvoorbeeld, de relatie die je hebt of had met je ouders en die van enorme invloed zijn geweest op jouw perceptie en de ‘rol’ die je hebt aangenomen. Je bent zo letterlijk geprogrammeerd. Alles aan jou straalt dat ook uit waardoor je soortgelijke situaties blijft aantrekken als een magneet.

Je kunt de vicieuze cirkel doorbreken

Het zijn patronen die zich oneindig lang kunnen blijven herhalen. Ook binnen generaties! Het is een vicieuze cirkel die te doorbreken valt waardoor je niet alleen zelf van die vastgeroeste patronen verlost bent; je voorkomt ook dat je oude patronen doorgeeft aan een volgende generatie!

Als je je los maakt van patronen en je eigen perceptie verandert, ga je andere mensen aantrekken. Dit voorkomt dat je weer in situaties terecht komt die je eerder opzocht vanwege je oude perceptie. Je reageert vanuit je nieuwe denken en je krijgt dan ook andere reacties terug van de ander. De ander verandert dan vaak onbewust met je mee.

Jouw emotionele en mentale welzijn staat weer voor op

Het kan ook zijn dat je tot de conclusie komt dat het beter is dat wegen moeten scheiden omdat je nu ziet dat de relatie waarin jij je bevindt (dit kan met je partner zijn, een vriendin, een werkrelatie etc.) niet past bij wie je bent en wat goed is voor jou. Als je er toch in zou blijven hangen dan leef je niet congruent aan jezelf en dat geeft uiteindelijk altijd (opnieuw) problemen. Omdat jij je inmiddels onthecht hebt van oude patronen, ben je in elk geval in staat om die keuze te maken als dat betekent dat die keuze goed is voor jou. Jouw eigen (emotionele) welzijn staat weer voorop. En wat goed is voor jou, is ook goed voor de ander.

Creëer je eigen geluk!

Ik voel mij zeker geen slachtoffer van de invloed van mijn moeder! Ik heb al jaren geleden eigenaarschap genomen over datgene wat mij al zo lang dwars zat en wat mij blokkeerde met behulp van Creatrix®, een bijzondere methode speciaal voor het vrouwenbrein en die ik nu zelf aanreik. Omdat ik dat deed, kon ik veranderen en weer mijn eigen geluk creëren. Want ik ben niet wat mij is overkomen, ik ben wat ik zelf creëer! Je kunt altijd nieuwe mooie dingen creëren namelijk. Dat is een keuze.

Voel je na het lezen van dit artikel de behoefte om hier samen met mij over te babbelen, meer te weten te komen hoe Creatrix® mij heeft geholpen weer mezelf te zijn? Voel je welkom! Als geen ander ken ik de impact van hardnekkige overtuigingen! Een afspraak maken kan rechtstreeks in mijn digitale agenda via deze link

Het artikel over opgroeien met een narcistische ouder vind je hier: https://kiind.nl/opgegroeid-met-een-narcistische-ouder/