Sinds kort weet ik dat ik ben opgegroeid met een narcistische moeder. Pas toen kon ik zien waarom ik mij als kind gedroeg zoals ik mij gedroeg. Ook kon ik zien waarom ik in mijn leven de keuzes maakte die ik maakte en (onbewust) situaties op zocht die ik opzocht, en waarom ik de relaties had die ik had. Dat maakte nog meer duidelijk dan wat ik intussen al wist! Want nog voordat ik wist dat ik te maken had met narcisme had ik al korte metten gemaakt met al mijn issues. Hoe ik mij voelde en hoe ik over mezelf dacht.
Het klein houden, het onzeker voelen, het onbegrepen meisje dat zich niet gehoord en gezien voelde, dat dacht dat ze niet aan de verwachtingen van anderen kon voldoen. Ik voelde mij vaak gekleineerd en de grond in getrapt en daardoor eenzaam en alleen. Dat maakte mij weer boos en verdrietig tegelijkertijd. ’s Avonds in bed lag ik te piekeren. Zoekend naar een antwoord wat er nou precies met mij aan de hand was.
Ik kon het deels koppelen aan mijn moeder maar ik kon er nooit precies de vinger op leggen. Ik wist alleen dat ik niet gelukkig was. Ik kon steeds minder genieten van de dingen in het leven en voelde mij gaandeweg steeds minder mezelf.
Er is geen ruimte voor een eigen identiteit
Achteraf logisch want opgroeien met een narcistische ouder betekent dat er geen ruimte is voor jou. Geen ruimte om je eigen identiteit te ontwikkelen want de narcist ‘gebruikt’ jou om haar eigen identiteit, haar eigen tekortkomingen, te voeden.
Want het effect van het narcisme was er natuurlijk wel alhoewel ik mij daar helemaal niet bewust van was dat het daarom ging. Ik voelde wel opluchting bij het uit huis gaan en ik probeerde zo goed en kwaad als het ging mijn eigen weg te gaan en te vinden. Dat is heel lang goed gegaan. Vooral toen ik naar een andere plaats verhuisde en haar aanwezigheid daardoor minder voelbaar was.
Alleen als je op een bepaalde manier bent ‘geprogrammeerd’ als het ware, dan komt er altijd weer een triggermoment en WEG is de kracht die je DACHT te voelen. Als de kern van het probleem niet wordt opgelost, dan volgen die triggermomenten zich steeds sneller op.
Je trekt aan wat je uitstraalt
Want jouw onderbewuste zoekt automatisch situaties op die bekend zijn. Ook al zijn dat situaties die jou niet dienen. Je trekt als het ware aan wat je zelf uitstraalt. Ik hield mij aan alle kanten klein en dus bevond ik mij vaak in situaties waarin dat kleineren werd bevestigd. Of voelde ik me in elk geval op een bepaalde manier neergezet waardoor ik weinig zelfwaardering had en gevoel van eigenwaarde.
Toen het onbestemde en verdrietige gevoel gedurende lange tijd de overhand had, wist ik wel dat ik dit niet langer wilde. Het beïnvloedde mijn ondernemerschap, mijn relatie, alles. Ik wilde mij niet langer laten leiden door mijn negatieve emoties en laag zelfbeeld. Ik wilde weer de vrolijke versie van mezelf worden! Ik wilde de regisseur van mijn eigen leven zijn!
Dat was het moment waarop ik rond begon te kijken naar een oplossing. Zo kwam Creatrix® op mijn pad en dat heeft gezorgd voor een hele grote interne schoonmaak wat mijn leven echt heeft omgeturnd. Nu help ik zelf vrouwen om te doorbreken wat hen verhinderd om zich gelukkig te voelen.
De kern van de oplossing zit in jou
Ik had mijn Creatrix®-traject dus al jaren geleden achter de rug voordat ik er achter kwam dat mijn moeder narcistisch is. Dat is het mooie van Creatrix®: je hoeft niet te weten waar het vandaan komt. Creatrix® richt zich niet op het “trauma” of probleem an sich, wél op de gedachten die jou belemmeren, hoe jij je voelt over jezelf en wat je gelooft en denkt over jezelf en door anderen laat vertellen.
Dat is het ENIGE wat je hoeft te weten (bewustwording) en te ERKENNEN (verantwoordelijkheid nemen). Je bent niet wat jou is overkomen. Je kunt altijd kiezen om uit de slachtofferrol te stappen. Het is de eerste sleutel naar puur GELUK!
Recente reacties